บทความที่เขียนนี้ เป็นประสบการณ์ส่วนตัวที่อยากจะแลกเปลี่ยนให้กับผู้ที่สนใจเรียนภาษาอังกฤษ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ที่ตลอดเวลามีแต่ความท้อแท้ สิ้นหวัง ว่าทำไม เมื่อไรก็ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ อ่านก็ไม่เข้าใจ ฟังก็ไม่ออก พอนึกจะพูด ก็รู้สึกเหมือนปากสั่น บางทีก็สั่นไปทั้งตัว ที่แก้ไขได้ง่ายที่สุดคือ หนีไปจากสถานการณ์ที่ว่าไกลๆ นี่ขนาดว่ายังไม่ได้นึกถึงการเขียนนะ
ขอแนะนำให้ทุกท่านที่อ่านบทความนี้ทดลองทำสิ่งแรกดูก่อน
สิ่งที่จะทำให้เรียนภาษาอังกฤษแล้วเข้าใจง่าย มีหลายอย่างด้วยกัน เริ่มตั้งแต่ การสั่งสมองให้รู้ว่าภาษาอังกฤษไม่ยาก
เรียนรู้คำใหม่ทุกๆ วัน เหมือนกับเราเก็บเล็กผสมน้อย ไปเรื่อยๆ ลองหาดูว่าเราชอบเรียนรู้จากอะไร ข่าว เพลง หนัง หนังสือพิมพ์ หรือการพูดคุยกับผู้คน
ที่สำคัญต้องไม่ลืมให้กำลังใจตนเองทุกวัน ว่าเรารู้เพิ่มขึ้นๆ ๆ อย่ามองสิ่งที่ยังไม่รู้ พยายามใช้สิ่งที่รู้ไปเรื่อยๆ และให้กำลังใจตัวเองให้เป็นอัตโนมัติทุกวัน
ภาษาอังกฤษ บางครั้งก็จะมีกฎบ้าบอ ซึ่งแม้กระทั่งคนที่เป็นเจ้าของภาษาก็ไม่อาจอธิบายได้ เช่น การอ่านออกเสียง เป็นต้น ทำไมต้องใช้เอกพจน์ พหูพจน์ เป็นต้น ทำใจยอมรับไว้บ้างก็ดี
พยายามทำสิ่งที่ชอบทุกๆ วัน อย่าให้ขาด เช่น อ่านหนังสือพิมพ์ ฟังเพลง ดูหนัง แล้วแต่ว่าทำอะไรมีความสุข
พยายามตั้งความหวังไว้บ้างว่า ต้องการรู้ภาษาอังกฤษไปเพื่ออะไร จะได้ไม่ทิ้งจุดมุ่งหมายที่ต้องการ เช่น เพื่อการเรียนต่อ เพื่อใช้ในการประกอบอาชีพ อยากสื่อสารได้ อยากท่องเที่ยวเมื่อมีโอกาส อยากหาแฟนต่างชาติ เป็นต้น
ลองดูนะคะ ว่าอยากได้อะไร จากการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ จดหรือจำไว้ แล้วมาเริ่มกันเลยค่ะ
